Dysmorfofobia to zespół próbujący tworzyć na gruncie trudnego i mało popularnego na naszym poletku muzycznym industrialu. Po zakończeniu dźwiękowej lektury trzeciego materiału tej warszawskiej formacji poczułem się niczym pomidor rozjechany przez kilkutonowy walec. Co ja mówię? Moje wrażenia były zbliżone do wrażeń stalowej sztaby miażdżonej przez gigantyczną prasę, zainstalowaną w halach jakiegoś mrocznego kombinatu. Muzyka Dysmorfofobii to technologiczny wyziew produkt kominów fabrycznych, przeraźliwy krzyk uginającego się pod ciężarem cywilizacji człowieka, ale zarazem desperacko z nią walczącego. Dla fanów industrialu w hardcore`owej panierce, pozycja ta będzie z pewnością nie lada gratką. Pozostałych uprzedzam zawczasu, ładnych i miłych dla ucha melodyjek tu nie znajdziecie.

Arkadiusz Zacheja